Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Σεραφεὶμ ἐπίσκοπος Φαναρίου καὶ Νεοχωρίου

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Σεραφεὶμ ἐπίσκοπος Φαναρίου καὶ Νεοχωρίου

  Ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ γεννήθηκε στὸ χωριὸ Μπεζούλια τῆς ἐπαρχίας Ἀγράφων καὶ ἀνατράφηκε κατὰ Χριστὸν ἀπὸ τοὺς θεοσεβεῖς γονεῖς του, Σωφρόνιο καὶ Μαρία. Ἀγάπησε τὴ μοναχικὴ ζωὴ καὶ πῆγε στὴ Μονὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὴν ἐπονομαζόμενη Κορῶνα ἢ Κρύα Βρύση καὶ ἐπιδόθηκε στὴν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς. Διακρίθηκε γιὰ τὴν ἄσκησή του καὶ ἔγινε ἡγούμενος τῆς Μονῆς. Ἀργότερα χειροτονήθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Φαναριοῦ καὶ Νεοχωρίου.

Κατηγορήθηκε ὅτι πῆρε μέρος στὴν ἐπανάσταση τοῦ Διονυσίου Φιλοσόφου (βλέπε 10 Ὀκτωβρίου), συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ποὺ μάταια προσπάθησαν νὰ τὸν ἐξισλαμίσουν. Ἐξαγριωμένοι οἱ Τοῦρκοι μπροστὰ στὴ σταθερότητα τῆς πίστης τοῦ ἱερομάρτυρα, ὑπέβαλαν σ’ αὐτὸν φρικτὰ βασανιστήρια, τὰ ὁποῖα μεγάλωναν, ἐφ’ ὅσον ὁ Σεραφεὶμ διαρκῶς ἀρνιόταν νὰ προδώσει τὴν ἑλληνοχριστιανικὴ πίστη του. Ἀφοῦ τοῦ ἔκοψαν τὴ μύτη καὶ ἐπανειλημμένα τὸν παρουσίασαν στὸν κριτή, ἀρνούμενος νὰ ἀλλαξοπιστήσει, τὸν ἐκτέλεσαν στὶς 4 Δεκεμβρίου 1601 μ.Χ. μὲ σουβλισμὸ καὶ κατ’ ἄλλους μὲ ἀπαγχονισμό.

O σοφολογιώτατος διδάσκαλος Χριστοφόρος Προδρομίτης συνέθεσε γιὰ τὸν Ἅγιο Σεραφεὶμ ὀκτωήχους Κανόνες, προσόμοια καὶ ἰδιόμελα, τὰ ὁποῖα τυπώθηκαν μαζὶ μὲ τὴν Ἀκολουθία του.

Ἡ τιμία κεφαλὴ τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ, ἡ ὁποία ἐναποτέθηκε στὴ Μονὴ τῆς Κρύας Βρύσης, ὅπου εἶχε μονάσει ὁ Ἅγιος, παρὰ τὶς κακοποιήσεις καὶ τὶς κακουχίες ποὺ ὑπέστει, ἀποτελεῖ ἕνα διαρκὲς θαῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ «περιβάλλεται ἀπὸ τὸ δέρμα, τὸ ὁποῖο σὲ μερικὰ μέρη ἔχει ἀποσπαστεῖ ἀπὸ τοὺς πιστούς, γιὰ φυλαχτὸ καὶ φέρει τὰ σημάδια τοῦ μαρτυρίου· ἐνῶ τὸ ἀριστερὸ μάτι τοῦ Ἁγίου εἶναι γαλήνια κλεισμένο, τὸ δεξὶ φέρει ἐμφανῆ τὰ ἴχνη κακοποιήσεων, καθὼς ἐπίσης ἐμφανέστατα φαίνεται καὶ ἡ ἀποκοπὴ τῆς μύτης!». (Ἀρχιμανδρίτη Μακαρίου Τόγκα, «Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Κορώνας – Βίος καὶ Πολιτεία τοῦ Ἁγίου του Χριστοῦ Νέου Ἱερομάρτυρος Σεραφείμ, Ἀρχιεπισκόπου Φαναρίου καὶ Νεοχωρίου, τοῦ Θαυματουργοῦ (+ 1601)»· καὶ «Ἀκολουθία…»· ἔκδοση Ι. Μητροπόλεως Καστορίας 2001).

Ἡ ἱερά του μνήμη τιμᾶται στὶς 4 Δεκεμβρίου.

 

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος ἅ’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῶν Ἀγράφων τὸν γόνον, Φαναριοῦ τὸν πρόεδρον, καὶ Μονῆς Κορώνης τὸ κλέος Σεραφεὶμ εὐφημήσωμεν ἀθλήσας γὰρ λαμπρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, θαυμάτων ἐπομβρίζει δωρεᾶς καὶ λυτροῦται νοσημάτων φθοροποιῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διά σου, πάσιν ἰάματα.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ. ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ