Τρίτη 5 Μαρτίου 2024

 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΚΑΙ Ι. ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2024


• Κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη 07:00 – 09:00 το πρωί θα τελούνται οι ακολουθίες του

Όρθρου των Ωρών και του Εσπερινού.

Στις 5:00 το απόγευμα θα τελείται η ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου.

Με την αλλαγή της ώρας η ακολουθία του Μεγάλου Αποδειπνου θα τελείται στις

6.00μ.μ.


• Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή 07:00 – 09:30 το πρωί θα τελούνται οι ακολουθίες του

Όρθρου, των Ωρών και η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων.


• Κάθε Παρασκευή το απόγευμα θα τελούνται δύο ακολουθίες των Χαιρετισμών της

Υπεραγίας Θεοτόκου. Η πρώτη θα ξεκινάει στις 05:00 και η δεύτερη στις 07:00.


• Κάθε Σάββατο 7:00 – 9:00 το πρωί θα τελούνται η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία

Λειτουργία. Στις 5:00 το απόγευμα θα τελείται η ακολουθία του Εσπερινού.


• Κάθε Κυριακή 7:00 – 10:00 το πρωί θα τελούνται η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία

Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Στις 5:00 το απόγευμα θα τελείται η ακολουθία

Κατανυκτικού Εσπερινού.


• Την Πέμπτη 28 Μαρτίου στις 5.00 το απόγευμα θα τελεστεί το μυστήριο του Ιερού

Ευχελαίου.


• Ιερά εξομολόγησις

➢ Κάθε Δευτέρα πρωί και Τρίτη απόγευμα και Πέμπτη απόγευμα και Παρασκευή πρωί

π. Βασίλειος Πόπης.

➢ Κάθε Τετάρτη και Σάββατο πρωί και απόγευμα π. Χρήστος Τζανουδακης.

➢ Κάθε Δευτέρα απόγευμα και Τρίτη πρωί και κάθε Πέμπτη πρωί και Παρασκευή

απόγευμα π. Βασίλειος Σιγάλας.

 Περὶ ἀληθοῦς νηστείας (Διαφόρων Ἁγίων Πατέρων) 

Οἱ ὠφέλειες τῆς νηστείας

Μέγας Βασίλειος

«Ἡ νηστεία γεννᾶ τοὺς προφῆτες, δυναμώνει τοὺς

δυνατούς. Ἡ νηστεία κάνει σοφοὺς τοὺς νομοθέτες·

εἶναι τὸ καλὸ φυλαχτὸ τῆς ψυχῆς, ὁ πιστὸς σύντροφος

τοῦ σώματος, τὸ ὅπλο γι ̓ αὐτοὺς ποὺ ἀριστεύουν, τὸ

γυμναστήριο γιὰ τοὺς ἀθλητές. Αὐτὴ ἀποκρούει

πειρασμούς, αὐτὴ προετοιμάζει γιὰ τὴν ἀπόκτηση

εὐσέβειας· εἶναι σύντροφος τῆς νήψεως καὶ δημιουργὸς

τῆς σωφροσύνης. Στοὺς πολέμους φέρεται μὲ

γεναιότητα, ἐν καιρῷ εἰρήνης διδάσκει τὴν ἡσυχία.

Ἁγιάζει τὸν Ναζιραῖο καὶ τελειοποιεῖ τὸν ἱερέα». «Ἡ

νηστεία ἔσβησε τὴν δύναμη τῆς φωτιᾶς κι ἔφραξε τὰ

στόματα τῶν λιονταριῶν. Ἡ νηστεία ἀνεβάζει τὴν

προσευχὴ στὸν οὐρανό, μὲ τὸ νὰ γίνεται τρόπον τινὰ ἡ

φτερούγα στὴν πορεία πρὸς τὰ ἄνω. Ἡ νηστεία κάνει

τὰ σπίτια νὰ προκόβουν, εἶναι ἡ μητέρα τῆς ὑγείας, ἡ

παιδαγωγὸς τῆς νεότητας, τὸ στολίδι τῶν γερόντων, ἡ

καλὴ σύντροφος τῶν ὁδοιπόρων, ὁ πιστὸς συγκάτοικος

αὐτῶν ποὺ συνοικοῦν». «Ἡ νηστεία προστατεύει τὰ

νήπια, σωφρονίζει...

τὸ νέο, κάνει σεβαστὸ τὸ γέροντα. Διότι τὰ γεράματα,

στολισμένα μὲ τὴ νηστεία, γίνονται πιὸ σεβαστά. Γιὰ τὶς

γυναῖκες εἶναι ὁ πιὸ κατάλληλος στολισμός, γι’ αὐτοὺς

ποὺ βρίσκονται στὴν ἀκμὴ τῆς ἡλικίας, τὸ χαλινάρι·


εἶναι τὸ φυλακτὸ τῶν συζύγων καὶ ἡ τροφὸς αὐτῶν ποὺ

παρθενεύουν. Μὲ αὐτοὺς τοὺς τρόπους ἡ νηστεία

βοηθᾶ σὲ κάθε σπίτι. Ποιά, ὅμως, εἶναι ἡ σημασία τῆς

γιὰ τὴ δημόσια ζωὴ μᾶς; Ὁλόκληρη τὴν πόλη καὶ ὅλο

τὸν λαὸ τοὺς ἐπαναφέρει ἀμέσως στὴν τάξη,

καταστέλλει τὶς κραυγές, ἀπομακρύνει τὶς κακολογίες...

Ἂν ὅλοι τὴν παρελάμβαναν ὡς σύμβουλο σ ̓ αὐτὰ ποὺ

ὀφείλουν νὰ πράξουν, τίποτε δὲν θὰ ἐμπόδιζε νὰ εἴχαμε

βαθιὰ εἰρήνη σ ̓ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη... Κι οὔτε πάλι

ὁ βίος μᾶς θὰ ἦταν τόσο πολυστένακτος καὶ γεμάτος

κατήφεια, ἂν ἡ νηστεία κυβερνοῦσε τὴ ζωή μας. Διότι

εἶναι φανερὸ ὅτι θὰ δίδασκε σὲ ὅλους ὄχι μόνο τὴν

ἐγκράτεια τῶν τροφῶν, ἀλλὰ τὴν πλήρη ἀποφυγὴ καὶ

ἀποξένωση ἀπὸ τὴ φιλαργυρία, τὴν πλεονεξία καὶ ἀπὸ

κάθε ἄλλη κακία».


Νηστεία δεκτὴ καὶ ἀληθινή – Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας


Νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτὴν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ·

ἀληθὴς νηστεία, ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, ἐγκράτεια

γλώσσης, θυμοῦ ἀποχή, ἐπιθυμιῶν χωρισμός,

καταλαλιᾶς, ψεύδους, καὶ ἐπιορκίας· ἡ τούτων ἔνδεια,

νηστεία ἐστίν, ἀληθὴς καὶ εὐπρόσδεκτος. (Ἰδιόμελον α ́

ἑβδομάδος νηστειῶν)

‘Νηστεία καθαρὴ καὶ ἀμόλυντη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ

Πατέρα εἶναι αὐτὴ: νὰ ἐπισκέπτεται κανεὶς ὀρφανὰ καὶ

χῆρες στὴ θλίψη τους καὶ νὰ τηρεῖ τὸν ἑαυτό του

ἀμόλυντο ἀπὸ τὸν κόσμο. Πῶς ὅμως καὶ μὲ ποιὸ τρόπο

θὰ ἐπιτύχουμε αὐτὰ ποὺ ἐλέχθησαν, εἶναι εὔκολο νὰ

ἀνεύρουμε. Διότι ἀρκεῖ, νομίζω, γι ̓ αὐτοὺς ποὺ

σκέπτονται σωστὰ καὶ αὐτὸς ὁ φυσικὸς νόμος, ποὺ ἀφ ̓

ἑνὸς μᾶς διδάσκει νὰ μισοῦμε ὅσα φαίνεται νὰ εἶναι

ἀντίθετα στὶς θεῖες ἐντολὲς καὶ ἀφ ̓ ἑτέρου μᾶς

παρακινεῖ νὰ κρατοῦμε μέσα μᾶς τὸ θέλημα τοῦ

Νομοθέτου. Ἂν τώρα κάποιος νομίζει ὅτι γι ̓ αὐτὸ

χρειαζόμαστε ἀκόμη πιὸ σαφῆ παραγγέλματα, ἂς

ἀκούσει τὸν Παῦλο ποὺ λέει: ‘Νεκρώσατε ό,τί γήινο εἶναι

μέσα σας, δηλαδὴ τὴν πορνεία, τὴν ἀκαθαρσία, τὸ

πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία. Διότι, βέβαια, δὲν θὰ

ἐπιτύχουμε τὴ χάρη ποὺ παρέχει ἡ ἀληθὴς νηστεία

ἁπλῶς μὲ τὴν ἀσιτία καὶ μὲ τὴν ἀπόρριψη μόνο τῶν

τροφῶν. Οὔτε πάλι, ἔχοντας ἀπόσχει ἀπὸ αὐτὰ καὶ


μόνο, θὰ γίνουμε ἐξάπαντος καθαροὶ καὶ ἅγιοι, ἀλλὰ

ἀποδιώκοντας ἀπὸ τὴ διάνοιά μας ἐκεῖνα, γιὰ τὰ ὁποῖα

βρέθηκε καὶ τὸ φάρμακο τῆς νηστείας».

Ὁ τρόπος τῆς νηστείας – Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

«Νηστεύεις; Ἀπόδειξέ μού το διὰ μέσου τῶν ἴδιων

ἔργων. Ποιὰ ἔργα ἐννοεῖ; Ἂν δεῖς φτωχό, νὰ τὸν

ἐλεήσεις. Ἂν δεῖς ἐχθρό, νὰ συμφιλιωθεῖς μαζί του. Ἂν

δεῖς μιὰ ὄμορφη γυναίκα, νὰ τὴν ἀντιπαρέλθεις. Ἂς μὴ

νηστεύει λοιπὸν μόνο τὸ στόμα, ἀλλὰ καὶ τὸ μάτι καὶ ἡ

ἀκοή, καὶ τὰ πόδια καὶ τὰ χέρια καὶ ὅλα τὰ μέλη τοῦ

σώματός μας. Νὰ νηστεύουν τὰ χέρια, παραμένοντας

καθαρὰ ἀπὸ τὴν ἁρπαγὴ καὶ τὴν πλεονεξία. Νὰ

νηστεύουν τὰ πόδια, ξεκόβοντας ἀπὸ τοὺς δρόμους ποὺ

ὁδηγοῦν σὲ ἁμαρτωλὰ θεάματα. Νὰ νηστεύουν τὰ

μάτια, ἐξασκούμενα νὰ μὴν πέφτουν ποτὲ λάγνα πάνω

σὲ ὄμορφα πρόσωπα, οὔτε νὰ περιεργάζονται τὰ κάλλη

τῶν ἄλλων... Δὲν τρῶς κρέας; Νὰ μὴ φᾶς καὶ τὴν

ἀκολασία διὰ μέσου τῶν ματιῶν. Ἂς νηστεύει καὶ ἡ

ἀκοή. Καὶ νηστεία τῆς ἀκοῆς εἶναι νὰ μὴ δέχεται

κακολογίες καὶ διαβολὲς... Ἂς νηστεύει καὶ τὸ στόμα ἀπὸ

αἰσχρὰ λόγια καὶ λοιδορίες. Διότι τί ὄφελος ἔχουμε, ὅταν

ἀπέχουμε ἀπὸ πουλερικὰ καὶ ψάρια, δαγκώνουμε ὅμως

καὶ κατατρῶμε τοὺς ἀδελφούς μας;».

 Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου απόσπασμα από την πρώτη ομιλία

«ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ»

σχετικά με την παραβολή του ασώτου υιού

Ήταν δύο αδέλφια, τα οποία, αφού μοιράστηκαν αναμεταξύ τους

την πατρική περιουσία, ο ένας έμεινε στο σπίτι, ενώ ο άλλος έφυγε σε

μακρινή χώρα. Εκεί, αφού κατέφαγε όλα όσα του δόθηκαν, δυστύχησε

και υπέφερε μη υπομένοντας την ντροπή από τη φτώχεια. [Λουκά 15,

11 κ.ε.]. Αυτή την παραβολή θέλησα να σας την πω, για να μάθετε, ότι

υπάρχει άφεση αμαρτημάτων και μετά το Βάπτισμα, εάν είμαστε

προσεκτικοί. Και το λέγω αυτό όχι για να σάς κάνω αδιάφορους, αλλά

για να σας απομακρύνω από την απόγνωση. Γιατί η απόγνωση μάς

προξενεί χειρότερα κακά και από τη ραθυμία.

Αυτός λοιπόν ο υιός αποτελεί την εικόνα εκείνων που αμάρτησαν

μετά το Βάπτισμα. Και ότι φανερώνει εκείνους που αμάρτησαν μετά το

Βάπτισμα, αποδεικνύεται από το ότι ονομάζεται «υιός». Γιατί κανένας

δεν μπορεί να ονομασθεί υιός χωρίς το Βάπτισμα. Επίσης διέμενε στην

πατρική οικία και μοιράστηκε όλα τα πατρικά αγαθά, ενώ πριν από το

Βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να λάβει την πατρική περιουσία, ούτε να

δεχθεί κληρονομία. Ώστε με όλα αυτά μας υπαινίσσεται το σύνολο των

πιστών.

Επίσης ήταν αδελφός εκείνου που είχε προκόψει. Αδελφός όμως

δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την πνευματική αναγέννηση. Αυτός

λοιπόν, αφού έπεσε στη χειρότερη μορφή κακίας, τι λέγει; «Ἄναστὰς

πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου(:Θα σηκωθώ και θα πάω στον

πατέρα μου)» [Λουκά 15,18]. Γι’ αυτό ο πατέρας του τον άφησε και

δεν τον εμπόδισε να φύγει στην ξένη χώρα, για να μάθει καλά με την

πείρα, πόση ευεργεσία απολάμβανε όταν βρισκόταν στο σπίτι. Γιατί

πολλές φορές ο Θεός, όταν δεν πείθει με το λόγο Του, αφήνει να

διδαχθούμε από την πείρα των πραγμάτων, πράγμα βέβαια που έλεγε

και στους Ιουδαίους.

Επειδή δηλαδή δεν τους έπεισε, ούτε τους προσέλκυσε,

απευθύνοντας σε αυτούς αμέτρητους λόγους με τους προφήτες, τους

άφησε να διδαχθούν με την τιμωρία, λέγοντάς τους: «Παιδεύσει σε ἡ

ἀποστασία σου, καὶ ἡ κακία σου ἐλέγξει σε(:Θα σε διδάξει η αποστασία

σου και θα σε ελέγξει η κακία σου)» [Ιερ. 2, 19]· γιατί έπρεπε να Του

είχαν εμπιστοσύνη από πριν. Επειδή όμως ήταν τόσο πολύ αναίσθητοι,

ώστε να μην πιστεύουν στις παραινέσεις και τις συμβουλές Του,

θέλοντας να προλάβει την υποδούλωσή τους στην κακία, επιτρέπει να

διδαχθούν από τα ίδια τα πράγματα, ώστε έτσι να τους κερδίσει και

πάλι.

Αφού λοιπόν ο άσωτος έφυγε στην ξένη χώρα και από τα ίδια τα

πράγματα έμαθε πόσο μεγάλο κακό είναι να χάσει κανείς το πατρικό

του σπίτι, επέστρεψε, και ο πατέρας του τότε δεν του κράτησε κακία,

αλλά τον δέχτηκε με ανοιχτή αγκαλιά. Γιατί άραγε; Επειδή ήταν

πατέρας και όχι δικαστής. Και στήθηκαν τότε χοροί και συμπόσια και

πανηγύρια και όλο το σπίτι ήταν φαιδρό και χαρούμενο. Τι μου λες

τώρα, άνθρωπέ μου; Αυτές είναι οι αμοιβές της κακίας; Όχι της κακίας

οι αμοιβές, άνθρωπε, αλλά της επιστροφής. Όχι της πονηρίας, αλλά της

μεταβολής προς το καλύτερο.

Και ακούστε και το σπουδαιότερο: Αγανάκτησε γι’ αυτά ο

μεγαλύτερος υιός. Ο πατέρας όμως τον προσέγγισε κι αυτόν μιλώντας

του με πραότητα, του είπε: «Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ ̓ ἐμοῦ εἶ, καὶ

πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ

ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ

εὑρέθη (:Παιδί μου, εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου. κι όλα όσα έχω, δικά

σου είναι. Έπρεπε λοιπόν κι εσύ να ευφρανθείς και να χαρείς, διότι ο

αδελφός σου αυτός, για τον οποίο με τόση περιφρόνηση μιλάς, ήταν

νεκρός, και αναστήθηκε. Ήταν χαμένος, και βρέθηκε)» [Λουκά 15,31-

32]. Όταν πρέπει να διασώσει τον χαμένο, λέγει: «Δεν είναι ώρα τώρα

για δικαστήρια, ούτε για λεπτομερή εξέταση, αλλά είναι ώρα μόνο

φιλανθρωπίας και συγνώμης». Κανένας ιατρός, που έχει αμελήσει ο

ίδιος να δώσει φάρμακο στον ασθενή, δεν ζητεί ευθύνες απ’ αυτόν για

την αταξία του και ούτε τον τιμωρεί. Και αν ακόμα χρειαζόταν να

τιμωρηθεί ο άσωτος, τιμωρήθηκε αρκετά ζώντας στην ξένη χώρα.

«Τόσο λοιπόν χρόνο στερήθηκε τη συντροφιά μας και έζησε

παλεύοντας με την πείνα, την ατίμωση και τα χειρότερα κακά». Γι’

αυτό λέγει ο πατέρας: «ήταν χαμένος και βρέθηκε, ήταν νεκρός και

ξαναβρήκε τη ζωή του». «Μη βλέπεις», λέγει, «τα παρόντα, αλλά

σκέψου το μέγεθος της προηγούμενης συμφοράς. Αδελφό βλέπεις, όχι

ξένο. Στον πατέρα του επέστρεψε, που ξεχνάει τα περασμένα ή

καλύτερα που θυμάται εκείνα μόνο τα οποία μπορούν να τον

οδηγήσουν σε συμπάθεια και έλεος, σε στοργή και ευσπλαχνία τέτοια

που ταιριάζει στους γονείς». Γι’ αυτό δεν είπε εκείνα που έπραξε ο

άσωτος, αλλά εκείνα που έπαθε. Δεν λυπήθηκε ότι κατέφαγε την

περιουσία του, αλλά ότι περιέπεσε σε αμέτρητα κακά.

Έτσι έψαχνε με τόση προθυμία και με ακόμα μεγαλύτερη να βρει


το χαμένο

πρόβατο. Και εδώ

βέβαια γύρισε πίσω

ο ίδιος ο υιός, ενώ

στην παραβολή

του καλού Ποιμένα

έφυγε ο ίδιος ο

ποιμένας. Και αφού βρήκε το χαμένο πρόβατο το έφερε πίσω, και

χαιρόταν πολύ περισσότερο γι’ αυτό, παρά για όλα τα άλλα τα

σωσμένα. Και πρόσεχε πώς έφερε πίσω το χαμένο πρόβατο: Δεν το

μαστίγωσε, αλλά μεταφέροντάς το και βαστάζοντάς το στους ώμους

του, το παρέδωσε πάλι στο κοπάδι.

Γνωρίζοντας λοιπόν αυτά, ότι όχι μόνο δεν μας αποστρέφεται όταν

επιστρέφουμε κοντά Του, αλλά μας δέχεται με την ίδια αγάπη με τους

άλλους που έχουν προκόψει στην αρετή. Και ότι όχι μόνο δεν μας

τιμωρεί, αλλά και έρχεται να αναζητήσει τους πλανημένους. Και όταν

τους βρει, χαίρεται περισσότερο απ όσο χαίρεται για εκείνους που

έχουν σωθεί. Ούτε πρέπει να απελπιζόμαστε όταν είμαστε στην

κατηγορία των κακών, αλλά ούτε όταν είμαστε καλοί να έχουμε

θάρρος.

Ασκώντας την αρετή να φοβόμαστε μήπως πέσουμε, στηριζόμενοι

στο θάρρος μας. Και όταν αμαρτάνουμε να μετανοούμε. Και εκείνο που

είπα αρχίζοντας την ομιλία, αυτό λέγω και τώρα: Είναι προδοσία της

σωτηρίας μας αυτά τα δύο, δηλαδή και το να έχουμε θάρρος όταν

είμαστε ενάρετοι, και το να απελπιζόμαστε όταν είμαστε πεσμένοι στην

κακία.

Γι ́ αυτό ο Παύλος, για να ασφαλίσει εκείνους που ασκούν την

αρετή, έλεγε: «Ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ(:Από τα διδακτικά

λοιπόν αυτά παραδείγματα της ιστορίας του Ισραήλ, βγαίνει το

συμπέρασμα ότι όποιος έχει την ιδέα ότι στέκεται καλά στα πόδια του,

ας προσέχει μην πέσει όπως έπεσαν και οι Ισραηλίτες που ανέφερα)»

[Α’ Κορ. 10, 12]. Και πάλι: «Ἀλλ ̓ ὑποπιάζω μου τὸ σῶμα καὶ

δουλαγωγῶ, μήπως ἄλλοις κηρύξας αὐτὸς ἀδόκιμος γένωμαι(:Αλλά

ταλαιπωρώ το σώμα μου και το μεταχειρίζομαι ως δούλο, για να μην

αποδοκιμαστώ και αποδειχτώ ανάξιος του βραβείου εγώ ο ίδιος που

κήρυξα σε άλλους και με τη δική μου προτροπή και διδασκαλία αυτοί

πήραν το βραβείο)» [Α’ Κορ. 9, 27]. Ανορθώνοντας πάλι τους

πεσμένους και διεγείροντάς τους σε μεγαλύτερη προθυμία διακήρυττε

έντονα στους Κορινθίους γράφοντας τα εξής: «Μὴ πάλιν ἐλθόντα με

ταπεινώσῃ ὁ Θεός μου πρὸς ὑμᾶς καὶ πενθήσω πολλοὺς τῶν

προημαρτηκότων καὶ μὴ μετανοησάντων ἐπὶ τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ πορνείᾳ

καὶ ἀσελγείᾳ ᾗ ἔπραξαν(: Φοβάμαι μήπως, όταν έλθω σε σας, με

ταπεινώσει πάλι ο Θεός, όπως με ταπείνωσε και στο προηγούμενο

ταξίδι μου, και πενθήσω πολλούς από εκείνους που έχουν τυχόν

αμαρτήσει πριν από το νέο μου αυτό ταξίδι και δεν μετανόησαν για την

ακαθαρσία και πορνεία και ασέλγεια που διέπραξαν)» [Β’ Κορ. 12, 21].

Για να δείξει ότι είναι άξιοι θρήνων όχι τόσο εκείνοι που αμαρτάνουν,

όσο εκείνοι που δεν μετανοούν για τα αμαρτήματά τους.

Και ο προφήτης πάλι λέγει: «Μὴ ὁ πίπτων οὐκ ἀνίσταται; ἢ ὁ

ἀποστρέφων οὐκ ἀναστρέφει;(:Μήπως εκείνος που πέφτει δεν

σηκώνεται, η εκείνος που παίρνει στραβό δρόμο δεν επιστρέφει;)»

[Ιερ. 8, 4]. Γι ́αυτό και ο Δαυίδ παρακαλεί αυτούς ακριβώς, λέγοντας:

«Σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς

καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ

πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ(:Σήμερα που ο Θεός μιλά στον καθένα μας,

μακάρι να ακούσετε τη φωνή Του η οποία μας προσκαλεί και μας λέει:

’’Μην κάνετε με την ανυπακοή σκληρές τις καρδιές σας, όπως έγινε στη

Ραφιδείν και στην έρημο Κάδης, τον καιρό που με πίκραναν οι πρόγονοί

σας, την ημέρα που δοκίμαζαν και προκαλούσαν την δύναμή μου και

την δικαιοσύνη μου στην έρημο”)»[ Ψαλμ. 94, 8].

Όσο, λοιπόν, θα υπάρχει το σήμερα, ας μην απελπιζόμαστε, αλλά

έχοντας ελπίδα προς τον Κύριο και έχοντας κατά νου το πέλαγος της

φιλανθρωπίας Του, αφού αποτινάξουμε καθετί το πονηρό από τη

σκέψη μας, ας ασκούμε με πολλή προθυμία και ελπίδα την αρετή, και

ας επιδείξουμε μετάνοια με όλη τη δύναμή μας.

Έτσι αφού απαλλαχθούμε απ’ όλα τα αμαρτήματά μας εδώ στη γη,

να μπορέσουμε με θάρρος να σταθούμε μπροστά στο βήμα του

Χριστού, και να επιτύχουμε τη βασιλεία των ουρανών, την οποία

εύχομαι να επιτύχουμε όλοι μας με τη χάρη και φιλανθρωπία του

Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μαζί με τον Οποίο στον Πατέρα και

συγχρόνως στο Άγιο Πνεύμα ανήκει η δόξα, η δύναμη και η τιμή, τώρα

και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

 Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου


ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΚΑΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ


Αν θέλεις να συνετίσεις έναν υπερήφανο άνθρωπο,

μη μεταχειριστείς πολλά λόγια. Θύμισέ του μόνο την

ανθρώπινη φύση του και τη ρήση του σοφού Σειράχ: «Τί

ὑπερηφανεύεται γῆ καὶ σποδός;(:Γιατί έχει τόση

αλαζονεία και υπερηφανεύεται ο άνθρωπος, που είναι

χώμα και στάχτη;)»[Σοφία Σειράχ 10,9]. Κι αν εκείνος

σου πει ότι χώμα και στάχτη θα γίνει μετά τον θάνατό

του, δώσε του να καταλάβει ότι και τώρα, που ζει δεν

είναι τίποτα περισσότερο. Ας μην ξεγελιέται, βλέποντας

την ομορφιά του· έχοντας την υγεία του, νιώθοντας τη

δύναμη του, απολαμβάνοντας τις χαρές της σύντομης

επίγειας ζωής. Χώμα και στάχτη είναι, «αφού, και όσο

ακόμα ζει, αρχίζει η φθορά του»[Σοφ.Σειρ.10,9: «Ὅτι ἐν

ζωῇ ἔῤῥιψα τὰ ἐνδόσθια αὐτοῦ(:Διότι του υπερήφανου

ανθρώπου, ενόσω ακόμη ζούσε, έριξα κάτω τα εντόσθιά

του)»].

Ας παρατηρήσει ο καθένας μας, πόσο ασήμαντη είναι

η ύπαρξή μας. Ας μην περιμένει τη μέρα του θανάτου

του, για να συνειδητοποιήσει τη μηδαμινότητά του. Ας

την αντιληφτεί από τώρα, στρέφοντας φιλοσοφημένα τη

σκέψη του μέσα του και γύρω του, στον εαυτό του και

στους άλλους. Ας μη χάσει, όμως, το θάρρος του,

διαπιστώνοντας την ανθρώπινη φθαρτότητα, ο Θεός δεν

έκανε έτσι τα πράγματα επειδή μας μισεί, αλλά

απεναντίας επειδή μας αγαπά και νοιάζεται για μας. Με

αυτόν τον τρόπο μας παρέχει πολλές αφορμές για να

γινόμαστε ταπεινοί. Αλήθεια, αν ο άνθρωπος, παρόλο

που είναι πλασμένος από το χώμα της γης, τόλμησε να

πει «Θα ανέβω στον ουρανό» [βλ. Ησ. 14,13-16: «Σὺ δὲ

εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι,

ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον

μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς

Βοῤῥᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος

τῷ Ὑψίστῳ,νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια


τῆς γῆς. οἱ ἰδόντες σε θαυμάσονται ἐπὶ σοὶ καὶ ἐροῦσιν·

οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὁ παροξύνων τὴν γῆν, ὁ σείων

βασιλεῖς;(:Εσύ λοιπόν όταν ζούσες, είπες με τον νου σου:

’’Θα ανεβώ στον ουρανό, επάνω στα αστέρια του ουρανού

θα στήσω τον θρόνο μου, θα καθίσω ένδοξος βασιλιάς σε

όρος υψηλό, στα όρη τα υψηλά, που βρίσκονται προς τον

Βορρά. Θα ανεβώ’’, είπες, ‘’επάνω από τα σύννεφα, θα

γίνω όμοιος προς τον Ύψιστο Θεό’’. Τώρα ιδού, θα

κατεβείς στον άδη, στα βάθη, όπου υπάρχουν τα θεμέλια

της γης. Οι άνθρωποι, οι οποίοι θα δουν το κατάντημά

σου, θα καταπλαγούν και θα πουν: ’’αυτός λοιπόν είναι ο

άνθρωπος που ανετάρασσε και τρομοκρατούσε την

οικουμένη, συγκλόνιζε και κατεκρήμνιζε τους

βασιλείς;’’»],πού θα έφτανε με το λογισμό του αν δεν τον

συγκρατούσε σαν χαλινάρι η αδύναμη φύση του;.

Όταν λοιπόν δεις κάποιον να φουσκώνει από

υπερηφάνεια, να τεντώνει τον λαιμό του, να ανασηκώνει

τα φρύδια του, να κυκλοφορεί με ακριβά αμάξια, να

απειλεί να κάνει κακό στους συνανθρώπους του, πες του:

«Γιατί έχει τόση αλαζονεία το χώμα και η στάχτη, αφού

και όσο ακόμα ζει, αρχίζει η φθορά του;»[: Σοφ. Σειρ.

10,9].

Αυτό ισχύει όχι μόνο για τον κοινό άνθρωπο, αλλά και

γι’ αυτόν που κάθεται σε βασιλικό θρόνο. Μην κοιτάς τη

βασιλική πορφύρα, το στέμμα, τα χρυσοκέντητα

ενδύματα. Κοίτα και στοχάσου την ανθρώπινη φύση του

βασιλιά. Τότε θα αναφωνήσεις και εσύ μαζί με τον

προφήτη: «Πᾶσα σάρξ χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου

ὡς ἄνθος χόρτου(:Κάθε άνθρωπος είναι σαν το χορτάρι

και η δόξα του όλη φευγαλέα σαν το

αγριολούλουδο)»[Ησ. 40,6].

Γιατί λοιπόν υπερηφανεύεσαι, άνθρωπέ μου; Κατέβα

από τα ύψη της ανόητης αλαζονείας σου και εξέτασε την

ευτέλειά σου. Χώμα και στάχτη είσαι, καπνός και σκιά,

χορτάρι και αγριολούλουδο. Τι πιο γελοίο από το να

καμαρώνεις; Εξουσιάζεις μήπως πολλούς ανθρώπους; Και

τι ωφελείσαι, όταν εξουσιάζεις ανθρώπους και

εξουσιάζεσαι από τα πάθη σου; Είσαι σαν κι εκείνον που

στο σπίτι του δέρνεται από τους υπηρέτες του και στην

αγορά εμφανίζεται καμαρωτός επειδή έχει άλλους κάτω

από την εξουσία του. Μακάρι να ήσουν εξουσιαστής των

παθών σου και όμοιος με όσους συναντάς στην αγορά. Αν

λοιπόν είναι αξιοκατάκριτος όποιος υπερηφανεύεται για τις

πραγματικές αρετές του, δεν είναι στ’ αλήθεια γελοίος

όποιος υπερηφανεύεται για πράγματα ολότελα τιποτένια;

Ταλαίπωρε άνθρωπε! Η ψυχή σου λιώνει από την πιο

φοβερή αρρώστια, την αρρώστια της αμαρτίας, κι εσύ

καμαρώνεις για τα πολλά σου χρήματα και κτήματα; Μα

όλα τούτα δεν είναι δικά σου. Κι αν δεν πιστεύεις στα

λόγια μου, κοίτα τι έγινε με εκείνους που έζησαν πριν από

σένα. Αν πάλι είσαι τόσο μεθυσμένος από τα πλούτη ή τη

δόξα και δεν διδάσκεσαι από τα παθήματα των άλλων,

περίμενε λίγο, και θα γνωρίσεις από το δικό σου πάθημα

τη ματαιότητα των επίγειων αποκτημάτων και

απολαύσεων. Όταν θα φεύγεις από τον πρόσκαιρο αυτό

κόσμο και δεν θα έχεις πια στην εξουσία σου ούτε μιαν

ώρα, όλα όσα διαθέτεις, χωρίς να το θέλεις, θα τα αφήνεις

σε άλλους, ίσως μάλιστα σε εκείνους που πρωτύτερα δεν

ήθελες καν να αντικρίσεις.

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ


Το Σάββατο 2 Μαρτίου η ενορία μας θα πραγματοποιήσει

προσκυνηματική εκδρομή στο Ιερό Προσκύνημα της Αγίας

Θεοδώρας στη Βάστα Αρκαδίας.

Η αναχώρηση θα γίνει από τον Ιερό Ναό στις 9.00 το πρωί και η

επιστροφή στις 6.00 το απόγευμα. Για περισσότερες πληροφορίες

απευθυνθείτε στο γραφείο των Ιερέων του Ναού μας.

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024

 Πανηγυρικά θα εορτασθεί η εύρεση της Ιεράς Εικόνος της

Παναγίας της Μεγαλόχαρης εν Τηνω, αντίγραφο της οποίας

θυσαυριζεται στον Ιερό Ναό μας σύμφωνα με το ακόλουθο

πρόγραμμα .


Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 5.30 μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός

Εσπερινός μετ'αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος.


Τρίτη 30 Ιανουαρίου 7.00 π.μ. Όρθρος και πανηγυρική Θεία

Λειτουργία μετά θείου κηρύγματος.

5.00 μ.μ. Εσπερινός και Ιερά Παρακλησις

της Παναγίας της Μεγαλόχαρης.

Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2024

 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΚΑΙ Ι. ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ


ΜΗΝΩΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024


• Τετάρτη 17 Ιανουαρίου Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου.

• Πέμπτη 18 Ιανουαρίου Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου.

• Πέμπτη 25 Ιανουαρίου Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

• Τρίτη 30 Ιανουαρίου Αγίων Τριών Ιεραρχών και εορτή Ευρέσεως της Ιεράς Εικόνος της

Μεγαλόχαρης εν Τηνω.

• Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου Αγίου Τρύφωνος.

• Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου εορτή Υπαπαντής του Κυρίου.

• Κάθε Σάββατο των μηνών.

• Την Πέμπτη 18 Ιανουαρίου και την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου στις 5.00 το απόγευμα θα

τελεστεί το μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου.

• Κάθε Δευτέρα μετά την ακολουθία του εσπερινού ψάλλεται η παράκληση του Αγίου

Σπυρίδωνος και κάθε Παρασκευή μετά την ακολουθία του εσπερινού ψάλλεται η

παράκληση της Παναγίας της Μεγαλόχαρης.Η ακολουθία του εσπερινού τελείται στις

5.00 μ.μ.